EPG en EPC
De energieprestatienorm van gebouwen (EPG) betreft een nieuwe overkoepelende bepalingsmethode voor de energieprestatie van gebouwen. De EPG geldt zowel voor woningen als utiliteitsgebouwen.
De EPG geldt in eerste instantie alleen nog voor nieuwbouw. Op termijn zal de EPG ook gelden voor bestaande gebouwen. Vooralsnog blijven hiervoor de huidige ISSO-publicaties van kracht.
De energieprestatiecoëfficiënt (EPC) van een nieuw te realiseren gebouw, berekent de energetische prestatie volgens de huidige normen NEN 5128 (woningen) en NEN 2916 (Utiliteitsbouw), de zogenaamde EPN-normen.
Nieuwe normen
Bij de Europese richtlijn Energieprestatie van gebouwen (EPBD) gelden:
• NEN 7120 Energieprestatienorm van gebouwen
• NVN 7125 Energieprestatienorm voor maatregelen op gebiedsniveau (EMG)
• NEN 8088-1 Ventilatienorm
De energieprestatie van gebouwen
De energieprestatie van een gebouw gaat alleen over het gebouwgebonden energiegebruik. Dat is de energie die nodig is voor het verwarmen of koelen van het binnenklimaat, het warm tapwater en de verlichting. Voor ventilatie bestaat er een forfaitaire waarde. Met deze bepalingsmethode is een instrument gegeven voor de integrale beoordeling van de energiezuinigheid van de bouwkundige onderdelen van een gebouw en de tot het gebouw behorende installaties.
Door het stellen van een integrale eis aan de energieprestatiecoëfficiënt van een gebouw wordt de mogelijkheid gegeven met optimale inzet van middelen de beoogde energiezuinigheid van bouwkundige en installatietechnische componenten van een gebouw te realiseren. De energieprestatie-eis zegt alleen iets over de minimale energetische kwaliteit waaraan een gebouw moet voldoen.
De indiener van een bouwaanvraag voor een gebouw mag zelf bepalen met welke maatregelen aan de eis wordt voldaan: extra isoleren, betere installaties of de toepassing van duurzame energie.
Zie ook Wkipedia Energieprestatie van gebouwen